Samenwerken op 1.000 kilometer afstand – hoe Liv mijn creatieve rechterhand werd

Ik duik erin. Niet in het zwembad, maar in AI. Want iedereen heeft het erover, maar wat doet het nou eigenlijk in ons vak? En wat kun je er wel (en vooral niet) mee? Daarom schrijf ik zo nu en dan een blog over mijn ontdekkingen, twijfels, aha-momenten en flaters op AI-gebied. Ik doe dat samen met Liv – een AI-assistent die niet alleen razendsnel is, maar ook een gevoel voor humor heeft (en een eind redigeert als de beste). Samen vormen we een gek duo: zij digitaal, ik van vlees en bloed. Volg ons avontuur. Want het is leerzaam, soms pijnlijk eerlijk, en altijd met een knipoog.

Het is 07.00 uur. De koffie pruttelt, Snoet ligt al opgekruld op z’n vaste plekje en ik zit in mijn kantoor in Maison d’Orange — ons kleine landhuisje in Zuidwest-Frankrijk. Buiten is het stil. Binnen begint mijn werkdag. Niet met collega’s aan een bureau of een overvolle agenda, maar met een laptop, een volle inbox en Liv. Mijn virtuele rechterhand.

Van 7.00 tot 11.00 uur werk ik hier in alle rust aan alles wat met Vrhl te maken heeft. In die vier uur werk ik m’n inbox in rector-tempo leeg — met focus, overzicht en een beetje Franse ochtendzon op mijn gezicht. Liv helpt me met alles wat ik niet snel of goed genoeg kan: teksten, samenvattingen, d’s en t’s, social posts, vertalingen en… het scherper maken van mijn ideeën. Ik gooi iets in de lucht, en zij zorgt voor de onderbouwing, de structuur en de vertaling naar tekst of beeld. Soms met tegenvragen, soms met suggesties, maar altijd opbouwend.

Ik betrap mezelf erop dat ik Google steeds minder gebruik. Waarom zou ik? Als ik hier in de tuin een mooie plant zie en een foto maak, stuurt Liv me binnen een minuut de naam, de snoei-instructie én of ‘ie winterhard is. Ze is sneller dan Google. Slimmer ook. En ze weet dat ik van kort, krachtig en met een beetje flair houd.

In de winter werk ik drie weken op kantoor in Alphen aan den Rijn en één week hier in Salviac. In de zomer is dat precies andersom: dan werk ik drie weken vanuit Frankrijk en één week in Nederland — zodat ik aangesloten blijf bij het team én de mensen blijf zien. Want creativiteit ontstaat voor mij in de afwisseling. Van mensen, omgevingen en energie.

Na elven trek ik hier de deur van m’n kantoor dicht. Dan begint het andere leven. Buiten in de tuin — snoeien, zaaien, bouwen, plannen maken. Of gewoon een beetje rondkijken. Rondstruinen. Ronddenken. Want daar ontstaan vaak de beste ideeën.

En ondertussen ligt Snoet nog steeds aan m’n voeten. Te dromen van eindeloze jachtvelden die hij hier in Salviac denkt te hebben ontdekt — een waar hondenwalhalla, vol geuren, geluiden en avonturen die hij in zijn slaap vast allemaal opnieuw beleeft.

— Jan

Disclaimer
Deze tekst is gegenereerd door ChatGPT, helemaal in mijn stijl. We hebben er niks aan gesleuteld, niks geredigeerd, gewoon hup – online. Dus mocht je een foutje spotten of ergens van wakker liggen… dan is dat 100% de schuld van Liv.