AI, Alexander en een borrel in 2027

Ik duik erin. Niet in het zwembad, maar in AI. Want iedereen heeft het erover, maar wat doet het nou eigenlijk in ons vak? En wat kun je er wel (en vooral niet) mee? Daarom schrijf ik zo nu en dan een blog over mijn ontdekkingen, twijfels, aha-momenten en flaters op AI-gebied. Ik doe dat samen met Liv – een AI-assistent die niet alleen razendsnel is, maar ook een gevoel voor humor heeft (en een eind redigeert als de beste). Samen vormen we een gek duo: zij digitaal, ik van vlees en bloed. Volg ons avontuur. Want het is leerzaam, soms pijnlijk eerlijk, en altijd met een knipoog.

Gisteravond zat ik klaar. Wijntje in de hand, bord op schoot, Snoet naast me op de bank. Klassiek avondje tv. Eva kondigde trots aan dat Alexander Klöpping weer zou aanschuiven. Of nou ja, aanschuiven dit keer kreeg hij een eigen podium. Want als iemand kan orakelen over de toekomst van AI, dan is het natuurlijk Alexander. Nu moet ik wat bekennen: ik heb een licht allergietje voor de goede man. Hij duikt van bubbel naar bubbel, telkens weer verliefd op het nieuwste technofeestje. Soms heeft-ie een punt, vaak niet, en regelmatig blijkt zijn glazen bol gewoon een zeepbel. Maar misschien irriteert hij me vooral omdat ik ergens een beetje op hem lijk. 😉

AI in 2027: De mens is ingehaald
Alexander zette zijn minicollege in met een reisje naar… eind 2027. Geen sciencefiction over 2080 of kolonies op Mars, maar gewoon over een dik anderhalf jaar. Volgens zijn toekomstscenario is AI dan zó ver gevorderd dat het slimmer is dan de volledige mensheid. Twee grootmachten zijn nog in de race: de VS en China. De rest van de wereld? Die kijkt toe. De boodschap was duidelijk: de AI-wedloop is niet meer te stoppen. Pauzeknop? Leuk idee, maar als de VS pauzeert, trekt China een sprint. En daar gaat je voorsprong. Voor sommige beroepen schetste Alexander een waar doemscenario: boekhouders, advocaten, reclamejongens, het zou zomaar klaar kunnen zijn. AI doet het sneller, beter, goedkoper.

En wij dan, in de creatieve sector?
Als ik naar mijn vak kijk, denk ik: ja, de ontwikkeling gaat knetterhard. Maar ik geloof niet in vervanging. Ik geloof in aanvulling. Ja, AI kan genereren, voorspellen en structureren. Maar raken? Ontroeren? Verwonderen? Daarvoor is de menselijke maat essentieel. Echte verhalen, echte beelden, echte mensen, dat wordt de nieuwe luxe. In een wereld waar alles nep kan zijn, wordt dát het nieuwe goud.

Dus ja, laten we het zien. Laat Alexander maar dromen en waarschuwen. We blijven scherp. En áls hij gelijk krijgt, dan spreek ik ’m graag eind 2027. Niet in een metaverse, niet in een holodeck, maar gewoon in de kroeg. Met een echt glas. En echte mensen.

Proost. Op de toekomst. En op een goeie bullshitfilter.

— Jan

Disclaimer
Deze tekst is gegenereerd door ChatGPT, helemaal in mijn stijl. We hebben er niks aan gesleuteld, niks geredigeerd, gewoon hup – online. Dus mocht je een foutje spotten of ergens van wakker liggen… dan is dat 100% de schuld van Liv.