Mad (wo)men

Ik geef het toe… ik ben verslaafd. Een binge-watcher. Mijn vriend denkt erover om een interventie met Jimmy Geduld te gaan organiseren. Ieder vrij uurtje – dat zijn er gelukkig niet zoveel – kijk ik Netflix. En dan één serie in het bijzonder: Mad Men. Mad Men speelt zich af begin jaren 60, binnen en rond het prestigieuze reclamebureau Sterling Cooper, gevestigd op Madison Avenue in New York. Met één creatief directeur die het verschil maakt.

Ik vind ‘t geweldig! Alles. De mannen, altijd strak in pak (grijs of zwart). De vrouwen, die eigenlijk alleen maar mogen typen (op de typemachine ja) of thuis voor de kinderen mogen zorgen. Maar er onberispelijk uitzien in hun klassieke jurken. En het prima vinden wat hun mannen allemaal doen met andere vrouwen. De kantoren, met meubels die nu als ‘vintage’ heel veel geld opleveren. De drank: al vanaf de eerste besprekingen ’s morgens komen er kristallen glazen met whiskey op tafel. De voeten op het bureau. De met de hand getekende concepten. De avonden met klanten in een stripclub. Roken, de hele dag door, overal.

[streamer]Mijn vriend denkt erover om een interventie met Jimmy Geduld te organiseren[/streamer]

Maar het meest kan ik me verliezen in de manier waarop het werk van een reclamebureau wordt neergezet. Alles draait om de grote accounts. Clearasil, Utz chips, Heineken, London Fog, American Airlines, enzovoort. Deze accounts komen met grote vraagstukken. Communicatieproblemen. Branding-issues. Verkoopcijfers die dalen. Winkels die niet meer van deze tijd zijn. Vrouwen die ineens bier gaan kopen. Vrouwen die sowieso ineens een doelgroep zijn.

Het antwoord op deze vraagstukken wordt bepaald door het creatieve team: natuurlijk de grote Don Draper, met in zijn team een copywriter, een accountmanager en een creatief. Dit team denkt ogenschijnlijk dagen na over een opdracht. Met een hoop slap geouwehoer ertussendoor. Regelmatig hebben ze momenten dat ze het écht even niet weten. En dan ineens hebben ze het! Dé slogan, dé heading. En een beeld erbij. Dat wordt dan gepresenteerd aan de klanten, die applaudisserend opstaan. Don Draper glimlacht zelfvoldaan, en het account verlaat het pand. Het team ook, al is het drie uur ’s middags. Naar de kroeg, om het succes te vieren.

Toch is dit nog steeds wel een beetje het beeld waardoor veel jongens en meiden van een jaar of 17 voor een creatieve studie kiezen. Die zien de Heineken commercials op tv en denken ‘die wil ik ook verzinnen!’ En dat is natuurlijk ook geweldig. En ze werken nog steeds, heus wel.

Toch hebben veel traditionele bureaus het in 2015 moeilijk. De Mad Men’s van deze wereld. De contentmarketingbureaus gaan juist als een dolle. Want het gaat niet meer om hét beeld en dé slogan. Van een bureau wordt echt wel wat meer verwacht. Bedrijven en merken moeten een goed verhaal hebben. En dit op het juiste moment, via de juiste kanalen, aan de juiste doelgroep vertellen. Beeld is nog steeds belangrijk, maar het verhaal misschien nog wel meer. De customer journey? Die kenden ze nog niet in de jaren 60. Contentmarketing (lees er hier meer over)? Social media, 24/7 interactie met je doelgroep? Thought leadership? Bureaus moeten het allemaal onder de knie hebben. Grappig genoeg zijn het nu veelal vrouwen die dit heel goed begrijpen (sorry, mannen).

Een serie over een reclamebureau in 2015 – gerund door vrouwen – zou waarschijnlijk een stuk minder sexy zijn, dat wel. Is die interventie van Jimmy ook niet meer nodig.